Odin, ‘Alvader’ van de Asen
Het boek “Sagen van de Noordmannen” zegt over Odin:
“Maar een minzame en goddelijke vader was hij niet – hij was even grillig als machtig en even verraderlijk als gul. Hij werd eerbiedigd en vereerd, maar hij kon niet volledig worden vertrouwd. Odin was een schrikwekkende verschijning: met maar één oog en de breedgerande hoed, die hij onder sterfelijken droeg om niet te worden herkend, was hij een sinistere god van magie, oorlog en wijsheid, die Midgard bezocht om de mensen kennis en de zege op het slagveld te brengen. Zijn vele namen getuigen van zijn verschillende rollen en van zijn veelzijdige, grillige karakter. Behalve als Alvader stond hij ook bekend als Vader van de Gesneuvelden, God van de Gehangenen, God van de Gevangenen en God van de Vrachten. Als oorlogsgod kon hij iemand de overwinning bezorgen of onthouden. Hij liet zich erop voorstaan dat hij edelen zo tegen elkaar kon opzetten dat ze zich nooit meer verzoenden.”
Diersymbolen die met Odin geassocieerd worden zijn wolven (Geri en Freki) en raven (Huginn en Muninn (gedachte en herinnering)). Odin bezat een paard met acht benen, dat Sleipnir heette. Sleipnir was het snelste paard ter wereld en een kind van Loki en de hengst Svadilvari. Odin leefde van wijn alleen en met het vlees dat hem aan tafel werd voorgezet voedde hij zijn twee wolven. De raven zond hij uit om voor hem te spioneren.
Odin was getrouwd met de godin Frigg.
Odin als god van de wijsheid
In de Hávamál wordt verteld hoe Odin dankzij een daad van uiterste zelfopoffering het geheim van de runen verwierf, de bron van wijsheid en magische kennis. In het gedicht vertelt Odin zelf hoe hij negen dagen zonder eten of drinken aan de Wereldboom (Yggdrasil) heeft gehangen, tot zijn lijden hem de kracht gaf naar beneden te reiken en de runen te grijpen. Dankzij deze daad leerde Odin ook negen magische gezangen van de reus Bolthor en werd hij zo wijs dat hij achttien toverspreuken leerde die geen mens ter wereld kent. Die 18 toverspreuken hebben tot veel verwarring geleid in runenland omdat er (met name onwetenschappelijke) runologen zijn die menen dat het ‘echte’ runenalfabet daarom uit 18 runen zou moeten bestaan. Het bekendste voorbeeld is de Armanen Futhorkh van Guido von List.
De Speer van Odin
Odin werd ook “Heer van de Speer” genoemd. Gungnir, de speer van Odin, was speciaal voor hem gemaakt door dwergen. Het was zijn lievelingswapen en hij stichtte of suste er tweedracht mee. Dit doet mij denken aan de staf van Hermes die staat afgebeeld op de Kelken 2-kaart van de Rider-Waite Tarot. Wanneer Odin zijn speer Gungnir eenmaal geworpen had, was die speer door niets meer te stoppen. Symbolisch duidt dit erop dat Odin heerste over het punt vanwaar geen weg terug meer is – het moment waarop de speer de hand verlaat. Wie door een speer werd gedood, ging naar Walhalla om Odin te dienen. Er zijn verhalen over krijgers die een natuurlijke dood dreigden te sterven, en zichzelf verwonden met een speer om op die manier opgemerkt te worden door Odin en naar het Walhalla te mogen. Wanneer je niet op het slagveld stierf ging je naar Helheim, het land van de doden, wat lang niet zo eervol was als opgenomen worden in Walhalla.