De Dood van de Sjamaan
Dood en Wedergeboorte
DE LERING
De lering van Dood van de Sjamaan hebben veel verschillende vormen in de Indiaanse ceremoniën. De opvatting van dood als een middel om nieuwe leven te ervaren is echter algemeen.
Aangezien al het leven als beweging op het Medicijnwiel wordt gezien, komt er eigenlijk aan niets een einde zonder dat dit ook een nieuw begin is. Het Levenswiel bevat vele spaken die levenslessen en stappen markeren die elk levend wezen op het pad van stoffelijk leven zal moeten ervaren. Deze stappen worden de Goede Rode Weg genoemd en ze stellen de spiraalvormige stroom van leven voor die vanuit Groot Mysterie naar menselijke wezens toekomt. Indianen hebben geleerd dat het dwaas en vruchteloos is om te oordelen over de stappen die een ander moet nemen om te groeien.
Daar het Levenswiel draait, zullen alle menselijke wezens de plaats bereiken waarop ze dezelfde lessen zullen moeten leren. Hier komt Dood van de Sjamaan in het spel. Als de les van elke spaak in het Medicijnwiel is geleerd, komt de les van de volgende spaak beschikbaar. De schaduwkant van het Zelf die groei remt, wordt voortdurend gedwongen te sterven. Deze doden doen zich dagelijks voor, of ze nu angsten, twijfels, slechte gewoonten, negatieve gedachten of eigendunk zijn. Deze doden markeren spirituele vooruitgang, en spreken over het vermogen van de mensheid in Schoonheid te Gaan. Elke dood van een deel van de schaduw kondigt de geboorte aan van een nieuw talent of een nieuwe gave die zich in het Zelf bevindt. Elke overwinning op een deel van het zelf dat niet in Schoonheid Gaat, is op zichzelf een wedergeboorte. Elke keer dat iemand een kruispunt bereikt en een beslissing moet nemen, markeert die verandering van houding de dood van het oude en de geboorte van het nieuwe.
Een sjamaan is iemand die bereid is de confrontatie met de grootste angsten en schaduwen van het stoffelijk leven aan te gaan. Toen ik in Mexico met Joaquin en de Grootmoeders werkte, leerde ik wat het verschil is tussen een heler en een sjamaan. Een heler is iemand die in staat is de macht van Goede Kracht te gebruiken om genezing van het lichaam, de geest of de ziel van een ander te bewerkstelligen. De heler, of curandero, maakt geen gebruik van de krachten van de schaduw om genezing te bereiken. De sjamaan daarentegen is een heler die de onderwereld is ingegaan en onverschrokken zijn of haar eigen schaduw en het kwaad van anderen het hoofd heeft geboden. Hij of zij kan op succesrijke wijze met die krachten van de duisternis omspringen, net zoals met die van het licht. Een sjamaan kan geesten uitdrijven en beheksingen en de resultaten van op een patiënt toegepaste zwarte kunst opheffen. De sjamaan kan, evenals de heler, genezing bewerkstelligen, maar alleen de sjamaan is opgeleid om alle soorten zwarte kunt die ziekte hebben kunnen veroorzaken, aan te pakken.
Veel mensen in de hedendaagse maatschappij noemen zichzelf sjamanen, zonder dat ze precies weten wat dit betekent. Als de zogenaamde sjamaan niet over het vermogen beschikt om naar zijn of haar eigen schaduwkant te kijken, dan is deze persoon niet voorbestemd om het pad van de sjamaan te volgen. Deze persoon zou nooit in staat zijn de resultaten en/of bedoelingen van zwart sjamanisme het hoofd te bieden. Onder de volken van Mexico en Midden- en Zuid-Amerika zijn zwarte kunst en de toepassing van zowel Goede als slechte Kracht wijdverbreid. Veel sjamanen zijn gestorven toen ze probeerden anderen te beschermen en daardoor de toorn opwekten van hen die zwarte kunst gebruikten. Hoewel dit soort slecht Kracht onder sjamanen ten noorden van de Mexicaanse grens niet zo wijdverbreid is, bestaat het wel. Ware Medicijnmensen hoeven helemaal niet aan te kondigen of erover op te scheppen dat ze sjamanen of Medicijnmensen zijn. Ze werken in stilte en nederigheid, omdat ze weten wat ze in de ogen van Groot Mysterie waard zijn. De meningen van anderen veranderen niets aan het Zelfgevoel dat een ware heler of sjamaan heeft.
Een sjamaan is naar de poorten van zijn of haar persoonlijke hel gelopen en is er vervolgens binnengegaan. De sjamaan die het hele gamma van Doden van de Sjamaan heeft onderzocht, heeft zijn of haar zelfgeschapen angstdemonen, waanzin, eenzaamheid, eigendunk en verslavingen onder ogen gezien en overwonnen. De eigenschap die altijd in een ware sjamaan glanst, is mededogen voor de paden die anderen moeten gaan. Dit komt voort uit het feit dat de sjamaan ook door de onderwereld van de schaduw heeft gelopen, en uit de eerste hand de pijn kent die het kost om aan de wurggreep van innerlijke duisternis te ontkomen.
Een van de dood/wedergeboorterituelen heet De Nacht van Angst. Deze traditie wordt door vele Noord-Amerikaanse Stammen in praktijk gebracht als een manier om alvorens op een zoektocht naar een Visioen te gaan, angst onder ogen te zien en te overwinnen. De feitelijke inwijding brengt mee dat de zoeker naar een afgelegen gebied gaat en zijn of haar eigen graf graaft.
Vervolgens zal hij of zij de hele nacht in dat graf liggen De opening van het graf wordt met een deken bedekt. De geluiden van de nacht en de roofdieren die ’s nachts op jacht gaan, treden op als katalysator die de grootste angsten oproept die in zijn of haar verbeelding bestaan, zodat hij of zij de confrontatie ermee aan kan gaan. Aangezien de persoon niet door de deken heen kan zien, vormen de geluiden, in combinatie met zijn of haar verbeeldingskracht, zijn of haar grootste vijand. De angsten die door een actieve verbeelding geschapen worden, kunnen leiden tot herwinning van innerlijke moed of tot volledige verlamming van de zintuigen. Nadat iemand een hele nacht wakker is gebleven en de schaduwachtige angsten die door de verbeelding rondwaren het hoofd heeft geboden, is hij of zij geschikt om op een Zoektocht naar een Visioen te gaan.
Uit de hooglanden van Mexico komt een ander soort Dood-van-de-Sjamaan-ritueel. Tijdens deze ceremonie wordt degene die wordt ingewijd, van zijn of haar kleding ontdaan; het licht wordt door de leden van zijn of haar eigen geslacht beschilderd met Vleermuissymbolen. in het centrum van het dorp wordt een gat gegraven dat zo diep is, data alleen het hoofd van de begraven persoon boven de Aarde zal uitsteken. Daarin wordt de zoeker voor een periode van vierentwintig uit rechtopstaand begraven.
Alle dorpelingen schelden de zoeker uit, schoppen stof in zijn of haar gezicht, en urineren of ontlasten zich naast het hoofd van de begraven en hulpeloze persoon. Degene die wordt ingewijd, mag het schelden of de daden niet met woorden beantwoorden. De verschrikking van wat er gebeurt, vernietigd veel van de ideeën die men over zichzelf heeft. Deze vernederingen vormen een volkomen verrassing voor degene die wordt ingewijd, en ze moeten in stilte en met moed tegemoet worden getreden. De inwijdingen worden nooit van tevoren uitgelegd; er wordt slechts in de meest algemene termen over gesproken.
Na de vierentwintig uur durende beproeving, wordt de ingewijde uit het gat gehaald en naar een stroom gebracht waar hij of zij wordt gewassen en geparfumeerd. De dorpelingen kleden de zoeker aan, in een nieuw wit gewaad, omhangen hem of haam met bloemen en brengen hem of haar terug naar het dorp. De laatste verrassing is een feestmaal ter ere van de Vleermuisgod, die bij de zoeker is gebleven en hielp bij zijn of haar wedergeboorte.
Degenen die het niet redden, worden uit de aarde getild en gewassen; er wordt voor hen gezorgd totdat de sjamaanziekte verdwenen is. Deze ziekte grenst aan waanzin, een waanzin die de wil van de sjamaan gebroken heeft en de persoonlijkheid kan splijten. Sommige dorpen hebben een of twee ingewijden die tijdens de inwijding hun contact met de werkelijkheid verloren. Ze worden beschouwd en verzorgd als mensen ‘ die door de goden zijn aangeraakt’.
De waarde van deze soorten Doden van de Sjamaan is dat wanneer iemand erin slaagt het vuur van de waanzin te doorstaan, zijn of haar geest ster is en zijn of haar gedachten niet meer door toverij kunnen worden ‘bijgestuurd’.
Het bijsturen van de gedachten is een telepathische invasie in de geest van nietsvermoedende mensen. Het is een oude techniek waarbij de houdingen of ideeën van anderen worden bijgestuurd met het doel macht te krijgen over hun verstand. Veel zwarte sjamanen proberen witten sjamanen tot waanzin te drijven door hun droombeelden binnen te dringen, of maken gebruik van de tactiek van angst om slachtoffers gek te laten worden. Op deze manier worden degenen die tegen het verkeerd gebruik van sjamanisme zijn, van het speelbord geveegd. Mensen die voor sjamaan studeren, moeten dit bij een ervaren, betrouwbaar en waar Medicijnmens doen. Het kan levensbedreigend zijn, voorin die landen waarin zwarte kunst wordt bedreven om onwetend en zonder leiding in sjamanisme te gaan spitten.
Sjamanisme is ook het vermogen om te communiceren met alle geesten die zich op alle niveaus van de Schepping ophouden. Wanneer iemand dit vermogen al jong heeft, kan het zeer verkeerd worden begrepen. De natuurlijke sjamaan heeft gewoonlijk tussen zijn of haar eerste en zevende jaar een of meer belangrijke trauma’s opgedaan. Deze traumatische gebeurtenissen veroorzaken een scheur in de embryonale egomatrijs, waardoor de grenzen van het kind vernietigd worden. Het Zelfgevoel en het gevoel voor de eigen Heilige Ruimte worden opengescheurd, en de communicatie tussen het Zelf en andere stemmen begint. Een klein kind is niet in staat te onderscheiden welke stemmen behulpzaam en welke schadelijk zijn, en kan derhalve op de leiding van schadelijke, aan de aarde gebonden geesten reageren. In ernstige gevallen, wanneer het kind voortdurend wordt misbruikt door de volwassenen om hem of haar heen, kan het kind schizofrenie of een meervoudige-persoonlijkheidssyndroom ontwikkelen.
In moderne culturen is de behandeling van deze symptomen tragisch. In Mexicaanse Stammenculturen wordt het kind geleerd hoe het de slechte invloeden kan elimineren en hoe het de goede stemmen, die zullen leiden naar een volwassenheid als begenadigd sjamaan, kan aanvaarden. De reeks Doden van de Sjamaan die in het leven van het kind moeten worden overwonnen, vorm een natuurlijk pad naar inzicht in en steker maken van het Zelf. Deze innerlijke strijden worden altijd met de hulp van ervaren helers die het pad van dood en wedergeboorte hebben bewandeld en de schaduwen hebben vernietigd die hun innerlijke helderheid in de weg stonden. Als iemand eenmaal de moeizaam bevochten weg naar gezondheid heeft ervaren, wordt het gemakkelijk anderen te helpen hetzelfde te doen. Wanneer een sjamaan de schaduw in het Zelf kan herkennen, kan hij of zij ook eendere duisternis in anderen vaststellen.
De bereidheid om alles in het Zelf wat niet Het Heilige Pas naar heelheid dient onder ogen te zien, en om het reinigende Dood-van-de-Sjamaanproces door te maken, is bewonderingswaardig. Dood van de Sjamaan is niet alleen voor sjamanen. Elke keer dat iemand oude gewoonten wenst te veranderen en weer op een nieuwe productievere manier gaat leven, is er sprake van een Dood van de Sjamaan. Als oude Maïsstengels niet verbrand en ondergeploegd worden, zou de grond niet vruchtbaar worden en zou er het volgend jaar geen nieuwe Maïs kunnen groeien. (Vet toegevoegd door Nelly)
Vleermuis is bij de Maya’s en Azteken het symbool van wedergeboorte. Vleermuis hangt ondersteboven in een grot; menselijke wezens maken zich ook op deze manier gereed om geboren te worden, ondersteboven in de baarmoeder van hun moeders genesteld als ze zijn. De duisternis van de grot is veilig voor Vleermuis, net zoals de duisternis van de baarmoeder veilig is voor ongeboren kinderen. Wanneer iemand de baarmoeder of de grot verlaat, wordt hij of zij gedwongen naar licht en schaduw te kijken. Dan moet men beslissen welke van deze kanten van het Zelf tot verdere groei zal lijden. Wanneer iedereen kan zien dat beide kanten evenveel bijdragen aan het bewustwordingsproces, zal de dualiteit van het Universum zich ontwikkelen tot de Uniwereld. De Dood van de Sjamaan is een van de symbolen van dit groeiende inzicht dat tot heelheid leidt.
DE TOEPASSING
Met de keuze van de Dood-van-de-Sjamaankaart word je ervan op de hoogte gebracht dat er een doodscyclus of einde gaande is.
Voordat de wedergeboorte zich kan voordoen, moet er worden gekeken naar de gewoonte, houding, relatie of deel van het Zelf dat stervend is. Ondersteun dit proces door bewust toe te staan dat het oude verwijderd wordt. Laat los, en maak vervolgens ruimte voor de nieuwe levenscyclus.
Vergeet niet dat je wanneer je bereid bent je oude identiteiten te laten sterven, vruchtbare grond voor nieuwe avonturen creëert.
Wanneer je de oude patronen waardig laat sterven, is de cyclus van wedergeboorte altijd vol beloften en groei.